Exclusief op Frankrijk.blog.nl: vervolgverhalen uit de prachtige bundel Van Bouillabaisse tot Bruni van de Nederlandse schrijver Andy Arnts. Vandaag: het vierde en laatste deel van Bouillabaisse amoureuse (Lees deel één, twee en drie).
Glimlachend plakte ze het kaartje naast het vorige op de spiegel achter het barretje. Maar na enkele maanden kwam ze ruimte tekort. Ze dacht dat men haar in de maling nam, alleen sprak ze dat vermoeden niet uit. Want dankzij die overdaad aan geboortekaartjes was de wachtlijst voor haar kamers inmiddels opgelopen tot een halfjaar.
Heel af en toe kreeg mère Jeanne te maken met de minder aangename kanten van haar onderneming. Zoals die keer toen een vrouw op hoge poten de herberg binnenstapte om zich te beklagen over het onbeheerste gedrag van haar echtgenoot. Vroeger was hij een rustige man geweest, een liefhebber van een goed gesprek. Maar sinds hij hier regelmatig een soepje kwam oplepelen, had ze geen leven meer bij hem. Hij was een barbaar geworden die haar aanhoudend wild aankeek en zacht grommende geluiden in haar nek maakte.
Mère Jeanne hoorde het geduldig aan, schudde zorgelijk haar hoofd en beloofde een minder straffe variant van haar successoep te ontwikkelen. Ze deed dat natuurlijk niet. Wel zorgde ze ervoor dat het voorval in de krant kwam, waardoor de reserveringslijn in korte tijd overbelast raakte.
Op een dag was het restaurant plotseling gesloten. Een klein papiertje op de ruit vermeldde de oorzaak: de eigenaresse was overleden. Drie dagen later vond de begrafenis plaats. Het was een lange stoet, waarin opvallend veel mannen met jonge kinderen meeliepen. Allen waren naar het kleine dorpskerkhof gekomen om mère Jeanne naar haar laatste rustplaats te brengen. Want ook al had ze dan zelf geen kinderen op de wereld gezet, ze had een onschatbaar aandeel gehad in het gezinsgeluk van anderen.
Rosa erfde alles. Na de begrafenis ging ze terug naar de herberg en liep rechtstreeks door naar de keuken. Daar trof ze in de provisie kast tachtig blikken bouillabaisse aan van een bekend supermarktmerk. Iets verderop vond ze vijf dozen met zinktabletten en een halfgevulde jerrycan met ginsengextract. Nog dezelfde avond, nadat de zon was ondergegaan, heeft ze alles in een vrachtwagentje geladen en is ze naar de Côte d’Azur vertrokken. Daar woont ze nog altijd. In een fraai, okerkleurig villaatje met uitzicht op de Méditerranée. Op de schouw staat een vergeelde foto van mère Jeanne en de wijnfles met het Cru amoureuses-etiket. Want met die fles was het allemaal begonnen. Slechts enkele kennissen weten dat Rosa ooit serveerster was in een taveerne. Van haar ontdekking weten zij niets. Daar heeft ze nimmer over gesproken.
Dit was het laatste deel van Bouillabaisse amoureuse.
Andy Arnts is reisverslaggever voor diverse Frankrijk magazines. Zijn nieuwe ‘Van Bouillabaisse tot Bruni’ bevat een bonte reeks verhalen, die vaak met een knipoog worden verteld – de Bruni uit de titel is niet wie we denken – en waarin hij de lezer steeds opnieuw weet te boeien met zijn humor en scherpe observaties.
Lees ook:Vervolgverhaal: Bouillabaisse amoureuse (3)
Lees ook:Vervolgverhaal: Bouillabaisse amoureuse (2)
Lees ook:Vervolgverhaal: Bouillabaisse amoureuse (1)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (14)
Lees ook:Vervolgverhaal: Bruni (deel drie)