Dit is deel twee van het interview met regisseur Lola Doillon. Klik hier voor deel één.
Je wilde de film eigenlijk Entre Tes Mains noemen. Waarom?
“Ik vond Entre Tes Mains erg goed, omdat Yann Anne letterlijk in zijn handen heeft, want hij houdt haar gegijzeld. Maar helaas bestond deze titel al. Daarom heb ik voor Contre Toi gekozen. In Engeland wordt de film trouwens uitgebracht onder de titel In Your Hands, wat eigenlijk een vertaling is van mijn oorspronkelijke titel.”
Je hebt de hele film zelf gemaakt: het script, het regisseren, de montage. Hoelang heb je eraan gewerkt?
“In totaal twee jaar, maar met een heleboel tussenpozen. Gelukkig had ik van tevoren geen einddatum vastgesteld waarop de film af moest zijn, waardoor ik genoeg tijd ervoor kon nemen. De meeste tijd ging in het schrijven van het script zitten. Toen dat er eenmaal opzat, ging alles heel snel. De opnames hebben we in zes weken tijd gemaakt. In totaal heb ik er circa anderhalf jaar aan gewerkt.”
Is het makkelijker om met tussenpozen aan een film te werken, omdat je het beter kunt combineren met je gezin?
“Nee, ik vind het werken met tussenpozen verschrikkelijk. Het liefst had ik aan een stuk door willen werken aan de film. Ik doe alles met veel passie, zo vervul ik mijn rol in ons gezin en zo doe ik mijn werk. Als ik aan een film begin, heb ik er erg veel zin in en wil me er volledig op storten. Als ik tussendoor stop, ga ik twijfelen aan alles. Maar het dagelijks leven gaat natuurlijk ook gewoon door. Een film maken is net als een marathon lopen. Je rolt van het ene proces in het andere: van het schrijven van het script tot de promotie voor de première. Na afloop ben je… dood (lacht).”
Contre Toi is je tweede grote film, na Et Toi, T’es sur qui?, die – in Frankrijk – goed ontvangen werd. Was de druk groot voor deze film?
“Nee, helemaal niet. Toen mijn eerste film goed ontvangen werd, was ik daar heel blij mee. Daarom voelde ik me juist heel vrij tijdens het werken aan mijn tweede film. Ik denk dat er eerder meer druk op de derde zal liggen.”
Et Toi, T’es Sur Qui ging over twee tieners. Je hebt nu een compleet ander thema gekozen. Een bewuste keuze?
“Ja. Ik wilde iets compleet anders doen, andere dingen uitproberen. Ik wil me niet toeleggen op één bepaald thema.”
Wanneer is een film succesvol voor jou?
“Dat hangt van twee factoren af. Natuurlijk zijn bezoekersaantallen belangrijk, maar ook filmrecensies waarin ik me kan herkennen. Het is erg vleiend als filmrecensenten de boodschap van de film hebben begrepen die ik ermee wilde uitdragen. En natuurlijk is het ook fijn als mensen in mijn omgeving, mijn vrienden en familie, mijn werk goed vinden. Gelukkig was dat in dit geval zo. Ze waren allemaal erg vriendelijk.” (lacht)
Contre Toi wordt in verschillende landen uitgebracht, waaronder Nederland, België en Engeland. Wat verwacht je van de internationale release?
“Ik ben überhaupt al blij dat de film in andere landen wordt vertoond. Dus ik heb er verder geen verwachtingen van.”
Je vader Jacques Doillon is een bekende regisseur en in de Franse pers wordt jullie werk vaak met elkaar vergeleken. Vind je dat vervelend?
“Nee. We worden niet alleen met elkaar vergeleken omdat we familie zijn, maar ook omdat we allebei films over adolescenten hebben gemaakt. En ik heb veel met hem samengewerkt. Vooral bij de release van Et Toi, T’es Sur Qui was het dus niet raar dat we met elkaar vergeleken werden. Met mijn tweede film die over een ander thema gaat, wilde ik ook zeggen: ik ben inderdaad de ‘dochter van’, maar ik ben een compleet ander persoon.”
Je bent opgegroeid met twee bekende ouders uit de filmwereld. Wat vond je van die wereld vol glitter en glamour?
“Ik vond de filmwereld helemaal niet glamoureus. Min ouders waren altijd heel hard aan het werk, dat is het voornaamste beeld dat ik altijd heb gehad van cinema. Natuurlijk zijn er ook de rode loper-feestjes en het Filmfestival in Cannes. Dat is allemaal leuk, zolang je maar in je achterhoofd houdt dat het niet echt is. Dat is heel belangrijk. Naar een première gaan in een mooie jurk met veel fotografen zal dan ook nooit mijn doel zijn. Dat is films maken.”
Wat zijn je toekomstdromen?
“Ik wil nog heel veel films maken. Een grote droom van mij is het maken van een musical voor kinderen. Ik weet het, het is wéér iets compleet anders. Maar dat staat hoog op mijn verlanglijstje.”
Lees ook:Lola Doillon over eenzaamheid, Stockholm Syndroom en kindermusicals (1)
Lees ook:Guillaume Canet: “Samenwerken met Marion was juist fijn”
Lees ook:Guillaume Canet: “Dit is mijn meest persoonlijke film ooit”
Lees ook:‘Dansen in Disneyland Paris is een droom die uitkomt’
Lees ook:Filmrecensie Contre Toi