Stonden in haar eerste film tieners nog centraal, in haar tweede film Contre Toi gooit de Franse regisseuse Lola Doillon (1975) het over een andere boeg. De film gaat over een vrouw die verliefd wordt op haar gijzelnemer. Frankrijkblog’s redacteur Helene van Santen ontmoette Lola Doillon onlangs in Amsterdam.
Ben je voor het eerst in Amsterdam?
Lola Doillon: “Nee, ik ben hier al vaker geweest. Ik vind het een erg leuke stad. Ik heb net even door de binnenstad gelopen. Helaas blijf ik deze keer maar een dag: morgenochtend ga ik alweer terug naar Parijs. Ik vind het altijd prettig om even uit Parijs weg te zijn, maar vind het ook altijd fijn om weer terug te gaan.”
Contre Toi gaat over de chirurg Anne (Kristin Scott Thomas), die gegijzeld wordt door de jongeman Yann (Pio Marmaï), omdat hij haar verantwoordelijk houdt voor de dood van zijn vrouw. Anne krijgt gevoelens voor haar ontvoerder, het zogenoemde Stockholm Syndroom. Waarom heb je voor dit thema gekozen?
“Na mijn eerste film over adolescenten wilde ik een film over volwassenen maken. Ik wilde een liefdesdrama creëren, over een stel in een extreme situatie waarin ze elkaar sterk nodig hebben. Ook heb ik me laten inspireren door de actualiteit. Ik heb het verhaal gelezen van een vrouw die, samen met Ingrid Bettencourt, ontvoerd is geweest in Colombia. Ik vroeg me af hoe het zou zijn om opgesloten te zitten en geen contact met andere mensen te kunnen hebben. En wat dat psychisch met je doet. Zo ben ik op het verhaal van de ontvoering en het Stockholm Syndroom gekomen.”
Heb je ter voorbereiding veel gelezen over het Stockholm Syndroom?
“Nee. Het verhaal gaat voornamelijk over de relatie tussen twee personen, en daarover kun je je niet inlezen. Ik laat me wel inspireren door andere verhalen, maar uiteindelijk is het verhaal dat ik zelf schrijf toch compleet anders. Contre Toi is niet gebaseerd op andere verhalen, maar zelf bedacht.”
Kun je je voorstellen dat je zelf ooit verliefd zou worden op je ontvoerder?
“Ik begrijp dat vooral sommige jonge vrouwen een zeker romantisch fantasiebeeld kunnen hebben van rebelse mannen. Ook begrijp ik dat als je je in een zeer extreme situatie bevindt, je vast wilt houden aan positieve gedachten. Dan wil je je gijzelnemer graag als minder gevaarlijk zien, zodat je minder bang voor hem hoeft te zijn. Ze noemen het niet voor niets een syndroom: het is niet natuurlijk, maar een aandoening. Je kunt je ook afvragen of de gevoelens écht zijn. Volgens mij is er namelijk geen sprake van liefde. Dat zie je ook in Contre Toi. Anne heeft gevoelens voor Yann, maar tegelijkertijd wil ze – nadat ze vrijkomt – wraak op hem nemen. Dat is geen echte liefde.” 
Een van de thema’s in de film is eenzaamheid. Yann voelt zich alleen omdat zijn vrouw overleden is, Anne is uitsluitend bezig met haar carrière, heeft geen man of kinderen, en weinig vrienden. Wil je hiermee een boodschap overbrengen?
“Ik wilde twee personages creëren die door een bepaalde omstandigheid samenkomen, maar die elkaar anders nooit hadden ontmoet. Ze hebben niet dezelfde leeftijd en komen uit verschillende milieus. Anne en Yann zijn compleet verschillend, maar hebben één ding gemeen: ze zijn eenzaam. Ik denk dat twee personen die zich erg alleen voelen, zich sneller aan elkaar hechten. Anne is een erg koude, afstandelijke vrouw. Door haar werk als chirurg is ze hard geworden: ze maakt dagelijks nare dingen mee in het ziekenhuis. Ze is mentaal ook veel sterker dan Yann. Op een gegeven moment maakt Anne, terwijl Yann haar gevangen houdt, hem uit voor zwakkeling. Zelfs op het moment waarop ze afhankelijk van hem is, en zij eigenlijk het slachtoffer is, durft ze hem nog te overtreffen.”
Wilde je per se Kristin Scott Thomas voor de rol van Anne hebben?
“Terwijl ik het script schreef, had ik Kirstin Scott Thomas al in mijn hoofd voor het personage van Anne. Ik wilde een mooie vrouw met een sterke persoonlijkheid, die veel controle uitstraalt. Zij was de eerste persoon die in me opkwam. Ik had niet gedacht dat ze op mijn aanbod in zou gaan, omdat zij een grote filmster is en dit om een relatief kleine productie ging met een heel beperkt budget. Toch heb ik het script opgestuurd naar haar agent, omdat ik niet wilde dat ik later spijt zou krijgen dat ik het niet geprobeerd had. Tot mijn verbazing zei ze meteen ‘ja’.”
En waarom heb je Pio Marmaï voor de rol van Yann gekozen?
“Ik wilde een acteur die nog niet heel erg bekend is. Op het moment dat ik voor Pio Marmaï koos, had hij slechts één film op zijn naam staan. Tijdens de casting van de mannelijke hoofdrol sprong hij eruit.”
Hoe was de chemie tussen Pio en Kristin?
“Heel goed. Vanaf het begin ging het allemaal heel makkelijk tussen hen. Het leek alsof ze elkaar al jaren kenden. Dat was geweldig.”
Lees twee deel van dit interview.
Lees ook:Lola Doillon over eenzaamheid, Stockholm Syndroom en kindermusicals (2)
Lees ook:Filmrecensie Contre Toi
Lees ook:Contre Toi verschijnt op DVD
Lees ook:Vrouw krijgt Frans accent door migraine
Lees ook:Filmrecensie Elles