Wist jij dat Absint Frans is? Als je onze regio blog over Franche-Comte gelezen hebt, dan weet je het al. Anders lees gauw verder! Absint (of absinthe op zijn Frans) is een sterke drank op basis van anijs, absintalsem (Artemisia absinthium), venkel en een aantal aanvullende kruiden. Absint heeft meestal een groene of geelgroene tint, maar wordt soms als kleurloos distillaat gebotteld (blanke absint). Absint wordt soms puur gedronken, maar gebruikelijk is om volgens een vast ritueel water en suiker toe te voegen. Een 
absintlepel met een suikerklontje wordt op het glas geplaatst. Vervolgens wordt ijskoud water over het suikerklontje gedruppeld en tenslotte wordt goed geroerd. In een moderne variant van het absintritueel wordt het suikerklontje met absint geflambeerd.
Geschiedenis
Absint werd voor het eerst commercieel geproduceerd door Henri-Louis Pernod in 1805. Hij had het recept voor de drank eerder gekocht van de Franse arts Ordinaire, die te paard door de Zwitserse Jura trok om zijn panacees te slijten. Hoewel van oorsprong een volksdrank, werd absint in de 19e eeuw vooral populair onder kunstenaars, die het de bijnaam De Groene Fee gaven. De Fee zou een belangrijke bron van artistieke inspiratie zijn. Deze veronderstelling heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de mythe rond de psychoactieve effecten van absint. Vincent van Gogh zou er zijn gele periode aan te danken hebben, en Ernest Hemingway zou zijn For whom the bell tolls onder invloed van absint geschreven hebben.
Enkele andere beroemde absintdrinkers zijn Charles Baudelaire, Guy de Maupassant, Édouard Manet, Oscar Wilde en Paul Verlaine. Edgar Degas, Édouard Manet en ook Henri de Toulouse-Lautrec vereeuwigden de absintdrinkers op hun schilderijen.
Absintverbod
Absint werd in het begin van de 20e eeuw in diverse Europese landen verboden, wegens de vermeende hallucinogene werking en neurotoxiciteit van het bestanddeel thujon. Aanleiding tot het verbod was onder andere het tragische geval van de Zwitserse alcoholist Jean Lanfray, die na overmatige alcoholconsumptie, waaronder twee glazen absint, zijn gezin uitmoordde.
Als surrogaat ontwikkelde de firma Pernod zijn beroemde anis, feitelijk een absint zonder alsem. Andere fabrikanten betraden de markt met hun pastis, waarin de kruidenextracten niet door distillatie maar door maceratie werden verkregen.
Tegenwoordig is absint weer toegestaan in de Europese Unie. Echter de huidige absint is niet te vergelijken met die van vroeger: de maximale concentratie (oplossing) thujon in absint is wettelijk vastgelegd, en is thans tenminste 25 maal lager.
Lees ook:Absint weer legaal in Frankrijk
Lees ook:Absint? Pastis!
Lees ook:Streekproducten uit Haute-Normandie
Lees ook:Leiders grootste EU-landen vergaderen samen in Parijs over financiele crisis
Lees ook:Impressionist Festival Normandië