Toen in 1429 Jeanne d' Arc verscheen begonnen de successen voor de Fransen. Jeanne d' Arc (1412-1431) was een eenvoudig boerenmeisje dat een heilige werd en heldin van Frankrijk. Ze kreeg de bijnaam "De maagd van Orléans".
Jeanne werd geboren tijdens de Honderdjarige Oorlog tussen Engeland en Frankrijk. Engeland bezette met hulp van bondgenoten, de Bourgondiërs, het noorden van het land. Frankrijk had na de dood van Karel VI (de Waanzinnige) in 1422 geen koning, en de troonopvolger (de Dauphin) was te apatisch om strijd te leveren voor de kroon. Hij betwijfelde of hij er wel recht op had, omdat het vaderschap van Karel VI omstreden was.
Als tiener beweerde de diep religieuze Jeanne stemmen te horen, van de heiligen Catharina en Margaretha, van de aartsengel Michaël en van God, die zeiden dat het land bevrijd moest worden van de Engelsen. In 1429 zocht ze de Dauphin op, onderweg gekleed als man om zich te beschermen tegen onkuise benaderingen, met als doel hem ervan te overtuigen de strijd op te voeren. De Dauphin liet haar eerst ondervragen door kerkelijke gezagsdragers, die haar aanvankelijk van ketterij verdachten, en stemde toen in met het voorstel het Engelse beleg van Orléans te breken.
Gekleed als een man, in harnas, wist zij met haar vroomheid, zelfvertrouwen en enthousiasme de gedemoraliseerde Franse troepen in de stad nieuw vertrouwen te geven. Op 8 mei werden de Engelsen gedwongen het beleg op te geven. Dit succes ("17-jarig meisje verslaat Engelsen") sprak in heel het land tot de verbeelding en deed het Franse zelfbewustzijn veel goed, waarop de Dauphin zich door Jeanne liet overtuigen dat het tijd was zich te laten kronen. Hiertoe moest Reims veroverd worden, de stad waar traditioneel de koning gekroond werd. Dit lukte de door Jeanne geleide Fransen zonder veel moeite, en op 17 juli werd de Dauphin gekroond tot koning Karel VII.
Nadien bleven militaire successen uit. Karel VII was tevreden met het behaalde resultaat en stelde niet genoeg middelen beschikbaar voor verdere veroveringen. Een aanval op Parijs mislukte, en bij een uitval uit het wel veroverde Compiègne werd Jeanne gevangen genomen door de Bourgondiërs (1430). Die verkochten haar aan het eind van het jaar aan de Engelsen.
De Engelsen waren er erg op gebrand haar als heks en ketter neer te zetten, om zodoende het koningschap van Karel VII te ontkrachten. Ze brachten haar in februari 1431 in Rouen voor de inquisitie, de kerkelijke rechtbank. Jeanne werd beschuldigd van het weglopen uit het ouderlijk huis, het ontkennen van de kerkelijke autoriteit (haar eigen contact met God via de stemmen), poging tot zelfmoord (ze had geprobeerd uit de Bourgondische gevangenschap te ontsnappen door uit een toren te springen), en het dragen van mannenkleren. Aanvankelijk gaf ze niets toe, maar na dreiging met marteling trok ze haar verklaring over het horen van stemmen in. Hierop werd ze veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.
De Engelsen waren hier niet tevreden mee en wisten haar met een list ertoe te verleiden in de gevangenis weer mannelijke kleren te dragen. Het proces werd hierop heropend. De rechters constateerden dat Jeanne wederom in overtreding was en verklaarden haar nu tot ketter – een misdrijf dat tot de brandstapel leidde. Op 30 mei 1431 werd ze verbrand, op de oude markt in Rouen. Nadat ze overleden was, werd het vuur gedoofd en haar deels verkoolde lichaam aan de omstanders getoond, om te laten zien dat ze inderdaad een vrouw was. Daarna werd het vuur weer aangestoken. Omstanders beweerden dat haar hart niet brandde. Haar as werd in de Seine gestrooid.
Lees ook de voorgaande delen van de geschiedenis van Frankrijk:
Deel 3: De Middeleeuwen
Deel 2: Het ontstaan van Parijs
Deel 1: Het ontstaan van Frankrijk
Lees ook:Frankrijk in de 15e en 16e eeuw
Lees ook:De Held Bertrand du Guesclin (1)
Lees ook:Franse geschiedenis: Consulaat, keizerrijk en de restauratie (deel 8)
Lees ook:De geschiedenis van Frankrijk deel 3: De Middeleeuwen
Lees ook:Uitgelicht: Madame de Pompadour