Exclusief op Frankrijk.blog.nl: vervolgverhalen uit de prachtige bundel Van Bouillabaisse tot Bruni van de Nederlandse schrijver Andy Arnts. Vandaag: deel vijf van Franse Anjers. (Lees deel één, twee, drie en vier).
‘Dat is dan afgesproken,’ riep ik, en omdat een zekere extravagantie mij wel lief was, nam ik de mannen mee naar een klein travestietentheater. Een cabaret dat werd gerund door Gilbert, een goedmoedige Breton die ik sinds twee weken kende. Hij voelde wel wat voor een samenwerking. Voor iedere klant die ik binnenbracht, zou ik tien procent van de entreeprijs ontvangen. Geen gekke deal. Maar eigen lijk wilde ik nog meer. Ik wilde mijn gasten het podium op hebben. Dat vond Gilbert te ver gaan. ‘En als ik daarmee mijn klantenaandeel verdubbel?’ had ik hem uitdagend gevraagd. Tja, dan werd het iets anders. Dan was het misschien toch wel mogelijk. Maar dan moest ik wel garanderen dat het geen rotzooi zou worden, anders…
‘Geen rotzooi,’ beloofde ik, ‘alleen amusement en tevreden klanten.’ Gilbert keek mij nog eens diep in de ogen en gaf uiteindelijk, onder die voorwaarde, voorzichtig groen licht voor mijn missie.
Terwijl ik de Japanners via de artiesteningang vrolijk lachend naar binnen duwde, stond het zweet me op het voorhoofd. Als alles volgens plan verliep, zou Juliette straks met haar volgelingen in de zaal zitten. Want dat beloofde bezoek aan de Pagode was uiteraard net zo’n loksmoes als die herenavond in Le Lapin Agile. Juliette zou precies hetzelfde trucje uithalen: de vrouwen na een korte wandeling bijeenroepen en aansporen om een glamoureuze trannyshow bij te wonen. Zij kregen dan hun eigen verklede kerels te zien, zonder dat iemand er ooit achter zou komen. Althans, in theorie…
Achter de coulissen was het een druk af en aan lopen van halfopgemaakte en halfaangeklede travestieten. Het programma was bijna altijd hetzelfde. Eerst mocht Patrick aantreden met zijn Liza Minnelli-act. Daarna kwam Dominique de bühne op in een nauwsluitende vissenhuidjurk om als de hoogblonde Dalida Je suis malade te vertolken. Dominique was de meest sexy drag van Parijs. Door zijn hoekige gezicht leek hij als twee druppels water op zijn alter ego, hoewel hij ook moeiteloos Raffaella Carrà of Shirley Bassey neerzette. Iedere avond trad hij drie, vier keer op. Van Place Pigalle bracht een taxi hem naar een obscuur lustoord ergens in het vijfde arrondissement, waarna er nog één of twee optredens volgden in de buurt van de Champs Elysées. Die shows leidden dikwijls weer tot een betaalde rendez-vous met een gefortuneerde Amerikaan of Arabier, waardoor Dominique pas in de vroege ochtend terug was bij vrouw en kinderen. Die kwamen overigens niets tekort, want pa verdiende uitstekend in de nachtdienst.
Enfin, terug naar de Japanners, die geen flauw idee hadden waar ze terecht waren gekomen. Dat veranderde op slag toen Patrick ze naar een kleedruimte leidde en een grote sporttas vol lingerie opentrok. Met grote ogen zagen ze hoe ieder van hen een sexy French maid-outfit kreeg toegeworpen.
Wil je weten hoe dit verhaal verder gaat? Lees aanstaande zondag 10 april deel zes op Frankrijk.blog.nl!
Andy Arnts is reisverslaggever voor diverse Frankrijk magazines. Zijn nieuwe boek ‘Van Bouillabaisse tot Bruni’ bevat een bonte reeks verhalen, die vaak met een knipoog worden verteld – de Bruni uit de titel is niet wie we denken – en waarin hij de lezer steeds opnieuw weet te boeien met zijn humor en scherpe observaties.
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (6)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (11)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (1)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (13)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (10)