Exclusief op Frankrijk.blog.nl: vervolgverhalen uit de prachtige bundel Van Bouillabaisse tot Bruni van de Nederlandse schrijver Andy Arnts. Vandaag: deel twee van Franse Anjers. (Deel één gemist? Klik hier).
Binnen een week werd mij de oplossing aangereikt en wel door een toevallig incident dat zich afspeelde aan de Boulevard de Rochechouart. Terwijl ik in het lommerrijke middengedeelte op een bankje zat te lezen, namen achter mij twee Nederlandse buschauffeurs plaats. Vermoeide vijftigers die al dertig jaar op en neer pendelden en zich met Mars-repen en sigaretten wakker hielden. Ze klaagden steen en been over hun beroep. Dat saaie klerestuk door Picardië. Of die verzamelplaats bij Rijsbergen, waar altijd wel een paar klunzen in de verkeerde bus stapten. Maar vooral die ellendige rondleidingen en sightseeingtours die ze moesten verzorgen. Veel liever zouden ze naar het café gaan of een straatmadelief oppikken in de Rue Saint-Denis.
‘Dat kan,’ zei ik, terwijl ik me omdraaide, ‘laat mij het van jullie overnemen.’
Een van de chauffeurs kwam overeind. ‘Wie ben jij?’ vroeg hij, mij schuw en vorsend aankijkend.
Ik stelde me voor en bood hun, om het ijs te breken, een sigaret aan. Daarna vertelde ik over de lessen kunstgeschiedenis die ik aan de École des Beaux-Arts volgde en dat ik in mijn vrije tijd wel eens toeristen rondleidde door de stad. Amerikanen, Japanners en soms ook Nederlandse toeristen. Ik kon er nog best wat bij hebben als het moest. Hoe ik het allemaal zo rap verzon is me altijd een raadsel gebleven, maar de mannen leken zowaar onder de indruk van mijn vrijmoedige voorstel. Na kort beraad besloten ze me bij wijze van proef met twintig Hollandse oudjes de Butte Montmartre op te sturen. Ik zou van allebei een tientje krijgen, wat samen met de ingezamelde fooien toch een aardig extraatje opleverde. De volgende dag was mijn eerste internationale baantje een feit.
Het was die middag niet zo verlammend warm als de voorgaande dagen. Mijn groep bestond uit welwillende 65-plussers die allen goed ter been waren. De zorgvuldig uitgestippelde wandeling verliep heel bevredigend en na een gezamenlijke maaltijd bij La Mère Catherine aan het Place du Tertre besloten we de avond met een bezoek aan Le Canotier du Pied de la Butte, een gezellig, puur op toerisme ingesteld cabaret. Het gezelschap vermaakte zich voortreffelijk in het benauwde zaaltje, waar de eerste consumptie gratis was en zang, cabaret en goochelacts in één wervelende glamourshow aan hun ogen voorbijtrokken.
Tegen middernacht bracht ik ze netjes terug naar hun hotel dat een paar straten verderop lag. Voordat iedereen naar binnen stapte, werden de geldbeurzen tevoorschijn gehaald. De gids moest tenslotte ook wat krijgen. Het ging er ruimhartig aan toe en nadat ik het muntgeld aan de keukentafel van madame Pivert had nageteld, bleek de oogst voldoende voor drie smakelijke entrecotes in Le Polidor.
Harry en Henk, de twee chauffeurs, hadden die avond zitten smullen in een obscure nachtclub bij Place Pigalle, waar jonge meiden met louter een nachtjapon aan zich vrijelijk lieten belagen.
Wil je weten hoe dit verhaal verder gaat? Lees aanstaande zaterdag 26 maart deel drie op Frankrijk.blog.nl!
Andy Arnts is reisverslaggever voor diverse Frankrijk magazines. Zijn nieuwe boek ‘Van Bouillabaisse tot Bruni’ bevat een bonte reeks verhalen, die vaak met een knipoog worden verteld – de Bruni uit de titel is niet wie we denken – en waarin hij de lezer steeds opnieuw weet te boeien met zijn humor en scherpe observaties.
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (4)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (3)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (14)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (5)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (10)