Exclusief op Frankrijk.blog.nl: vervolgverhalen uit de prachtige bundel Van Bouillabaisse tot Bruni van de Nederlandse schrijver Andy Arnts. Vandaag: deel één van Franse Anjers.
Parijse bekentenissen
“Nog tweemaal zou ik onder de vleugels van het ouderlijk gezag naar de Méditerranée afreizen. Daarna werd het tijd om alleen op verkenning te gaan. Ik had een goede meter aan boeken over Parijs verzameld en op mijn negentiende besloot ik een tijdje naar de Franse hoofdstad te verkassen.
Het was augustus en onplezierig heet toen ik op het Gare du Nord aankwam. De meeste Parijzenaars hadden de stad verlaten voor een vakantie aan de kust of op het platteland. De eerste dagen logeerde ik in een hotel in het negende arrondissement, maar al spoedig vond ik een voordeliger onderkomen bij een hospita, madame Pivert, in de Rue des Abbesses, hartje Montmartre.
Overdag laafde ik me aan de vrijheid en de zorgeloosheidvan het zonnige zwerversleven. Ik doorkruiste de stad, rustte uit in parken en liet mijn vermoeide voeten in koele stadsfonteinen zinken tot de ergste hitte verdwenen was. De avonden bracht ik door in jazzkelders en populaire cafés om de altijd op de loer liggende eenzaamheid te verdringen. Het was in een van die gelegenheden, in het Café de la Paix bij de Opéra, dat ik Juliette Devaux ontmoette. Juliette kwam uit de Provence, een echte Arlésienne met ravenzwarte haren, klassieke gelaatstrekken en een indringende blik. Met haar ontstond een vriendschap die me goed van pas zou komen. Juliette woonde al wat langer in Parijs. Ze studeerde aan de Sorbonne en hielp af en toe in een kapsalon in de buurt van de Madeleine.
Als mondaine boulevardier had ik al weken ver boven mijn stand geleefd en mijn stapel travellercheques slonk met de dag. Daar wist Juliette wel wat op. Ze nam me mee naar Le Polidor aan de Rue Monsieur-le-Prince, waar ooit Paul Verlaine zijn gedichten schreef, wegdromend boven een entrecote met frites. Het werd ons vaste adres. In Le Polidor kreeg je voor luttele francs een eenvoudige doch voedzame plat du jour en de roodwitte tafelkleedjes gaven het eetlokaal een gezellig huiselijke ambiance.
Toch kon deze geldbesparende ontdekking niet voorkomen dat ik gaandeweg door mijn zakcenten heen raakte. Een haastig opgestuurde cheque van het thuisfront bracht slechts tijdelijk verlichting. Ik moest wat gaan doen. Proberen zelf in mijn onderhoud te voorzien. Maar hoe? Aanmelden bij de plantsoenendienst leek me geen optie. Je was dan wel in Parijs, maar veel kreeg je er niet van mee, al werkte je in de Tuilerieën of de Jardin Luxembourg. Nee, ik moest een andere manier vinden om aan geld te komen.”
Wil je weten hoe dit verhaal verder gaat? Lees aanstaande maandag 21 maart deel twee op Frankrijk.blog.nl!
Andy Arnts is reisverslaggever voor diverse Frankrijk magazines. Zijn nieuwe boek ‘Van Bouillabaisse tot Bruni’ bevat een bonte reeks verhalen, die vaak met een knipoog worden verteld – de Bruni uit de titel is niet wie we denken – en waarin hij de lezer steeds opnieuw weet te boeien met zijn humor en scherpe observaties.
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (4)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (10)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (11)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (5)
Lees ook:Vervolgverhaal: Franse Anjers (2)