Sinds 1 maart te lezen op Frankrijk.blog.nl: vervolgverhalen uit de prachtige bundel Van Bouillabaisse tot Bruni van de Nederlandse schrijver Andy Arnts. Vandaag: deel drie van het verhaal Bruni. (Lees eerst deel één en deel twee).
‘U begrijpt het al. De dagen erna was het Bruni voor en Bruni na. Ze liep hem de hele dag achterna in de winkel. Ik besefte toen nog niet wat voor ongeluk ik in huis had gehaald. Dat kwam pas later, toen de praatjes in het dorp loskwamen. ‘Heb je dat gehoord? Zij van de bar-tabac heeft haar kat Carla Bruni genoemd,’ ging het van huis tot huis. Binnen twee dagen wist iedereen het. Nu hoor ik u denken: wat maakt dat uit? Nou, heel veel. Want weet u, mijn familie en ik staan al jaren bekend als rechtgeaarde socialisten. Mijn man heeft nog in het bestuur van de Parti Socialiste gezeten. Soms werd er bij ons boven tot in de kleine uurtjes vergaderd. Dan ga je je huisdier toch niet naar de vriendin van Sarkozy noemen. Nota bene een rechtse conservatieveling! Maar Guillaume was zo gek met zijn Bruni dat ik daar helemaal niet aan had gedacht. Sindsdien is de ellende begonnen. De rechtse kliek lacht me uit en de socialisten kijken me nu met de rug aan. Ik heb het geprobeerd uit te leggen, maar niemand neemt mijn verhaal serieus. Ik ben al zeker tien klanten kwijtgeraakt door die kat. Wat een vernedering.’
De vrouw werpt Bruni een vinnige blik toe. Het dier antwoordt met een knipoog, wat in kattentaal een teken van genegenheid schijnt te zijn, gevolgd door een opgetogen kreetje.
‘Moet je nu eens horen,’ gaat ze zwaar verontwaardigd verder, ‘precies die Carla Bruni zelf. Dezelfde hese stem. Wat dat betreft past die naam haar wel. Guillaume wil haar trouwens niet anders noemen. Want – ja, ook dat nog – afgelopen week heeft die vrouw hem gezegd dat ze geen contact meer wenst. En waarom? Omdat haar vriend weer thuis is gekomen van een lange zakenreis. Dat had ze Guillaume nooit verteld. Hij is er helemaal stuk van, die jongen. Soms zit hij urenlang met Bruni op het terras over de velden te staren. Hij wil dat beestje geen andere naam geven, want dat ziet hij als verraad aan zijn gevoelens voor Véronique. Hoe vindt u dat nou? Wat een romantiek, hè. Maar dat zijn moeder er klanten door verliest, vindt hij heel normaal…’
Hoofdschuddend loopt ze naar de gootsteen, vult een emmer met water en begint met krachtige slagen haar vloer te dweilen.
Bruni tippelt er parmantig omheen in de richting van het terrasje. Daar twijfelt ze een ogenblik of ze op de linker- of op de rechterstoel zal gaan springen.
Het wordt links.
Misschien uit solidariteit met haar bazin.
Of gewoon omdat daar de zon op schijnt.
Dit was het derde en laatste deel van Bruni. Aanstaande woensdag 16 maart start weer een nieuw vervolgverhaal op Frankrijk.blog.nl: Franse Anjers. Mis het niet!
Andy Arnts is reisverslaggever voor diverse Frankrijk magazines. Zijn nieuwe boek ‘Van Bouillabaisse tot Bruni’ bevat een bonte reeks verhalen, die vaak met een knipoog worden verteld – de Bruni uit de titel is niet wie we denken – en waarin hij de lezer steeds opnieuw weet te boeien met zijn humor en scherpe observaties.
Lees ook:Vervolgverhaal: Bruni (deel twee)
Lees ook:Vervolgverhaal: Bruni (deel één)
Lees ook:Hoogzwangere Carla Bruni: ‘Ik zit er doorheen’
Lees ook:Het vakantieoptrekje van Sarkozy en Bruni
Lees ook:Moeder Carla Bruni opgenomen in ziekenhuis