Vandaag in de serie Mont Saint Michel, deel 3: de zee. Wilt u weten hoe het zit met het ontstaan van de Mont en de geschiedenis, kijk dan bij respectievelijk deel 1 en deel 2.
Vanaf het ontstaan van de Mont Saint-Michel was de rots altijd omgeven door de zee, ook als het eb was. Maar rond 1400, toen Engeland in oorlog was met Frankrijk, werd het woud van Sissy, dat voor de rots en langs de kust 40.000 hectare besloeg, voor een deel afgebrand door oorlogshandelingen. Het woud werd tijdens de Honderdjarige oorlog bijna geheel afgebrand en omgekapt voor hout. De Engelsen en Fransen voerden slag op het strand voor de Mont Saint-Michel. 
Het dorp aan de voet van Mont Saint-Michel werd verwoest en het klooster in brand gestoken, alsook het woud. Het bos hield het zand tegen, dat met de bijna altijd zuidwestelijke wind werd meegevoerd. Zo kon de Mont Saint-Michel niet verzanden. Maar nadat het woud voor een groot deel verdwenen was, begon de onverbiddelijke verzanding rondom de rots door de voortdurende zeewind.
Zo komt het dat het rotseiland nu in een "op een woestijn lijkende" vlakte van zand ligt. Met springtij komt de zee toch tot aan de voet van de rots. Het getij komt dan zeer snel op. Een ruiter te paard had moeite om de vloed voor te blijven. Niettemin blijft het erg ondiep. Na de springvloed is het erg gevaarlijk om rond het rotseiland van de Mont Saint-Michel te wandelen. Er ligt dan overal drijfzand. Na elke springtij verleggen onderzandse riviertjes zich en de kans op wegzinken in het verraderlijke zand is levensgroot
Lees ook:De Mont Saint Michel – deel 2: geschiedenis
Lees ook:Le Mont Saint-Michel is weer een eiland
Lees ook:De Mont Saint Michel – deel 5: wandeltochten in de baai
Lees ook:De Mont Saint Michel – deel 1: het ontstaan
Lees ook:De Mont Saint Michel – deel 4: bezoek de stad!