Ik kocht mijn huis hier precies een jaar geleden, via makelaar Felip. Eigenlijk heet hij Philippe, maar hij bleek een fervent Occitanië-aanhanger te zijn. En een Occitaanse Philippe wordt Felip genoemd. Zo stond het ook in het Occitaanse paspoort dat hij mij destijds meteen al toonde. Kijk eens, zelfgemaakt!
Occitanië, dat beslaat grofweg het hele Franse grondgebied ten zuiden van Limoges, van Atlantische kust tot Alpen. Een staat of een rijk is er eigenlijk nooit geweest, wel een sterk wij-gevoel bij iedereen die de Langue d’Oc sprak – en spreekt. En dus is er ook een volkslied, ‘Se canta’ genaamd. Luister maar:
Nou is het nationalistisch gedachtengoed hier in Occitanië niet zo sterk verankerd als in Spaans Catalonië, maar als het aan Felip ligt duurt dat niet lang meer. Tot zijn grote vreugde maakt hij deel uit van het 1er Gouvernement Provisoire pour la République Fédérale et Démocratique des Pays d’Oc. Felip is ministre in die regering die (nog) geen regering is. Jaloers en hoopvol blikt hij naar de Catalaanse semi-autonomie in Spanje. Dát is het doel. Als hij het voor het zeggen had, sprak iedereen hier dagelijks Occitaans. Nu doen alleen de oudjes dat. Vandaar dat Felip op eigen kosten een school heeft opgericht, in Bertren, een dorp verderop. Goeie man, Felip.
Lees ook:Le volcan
Lees ook:Geruchten over verlaging kredietwaardigheid Frankrijk
Lees ook:Oh! Pays-Bas
Lees ook:Franse rijken: ‘Wij willen meer belasting betalen!’
Lees ook:Franse beurshandelaar veroordeeld tot 3 jaar cel