De steengroeve in Saint Béat
Gisteren heb ik ontdekt waar grind vandaan komt. In NL komt dat waarschijnlijk uit rivierbeddingen ofzo – of toch uit het buitenland? Maar hier in Frankrijk komt wit grind, marmergrind, uit de bergen.
Bijvoorbeeld de bergen bij Les of Sost – dorpen die hier tien, twintig kilometer vandaan liggen. In Sost ga ik altijd kaas halen, en in Les goedkope Spaanse benzine.
Daar tussenin, in Saint Béat, staat ‘de fabriek’. Eén van de meest rendabele bedrijven van de hele regio Midi-Pyrénées, naar het schijnt. Je kunt in het kantoortje bij de fabriek gewoon naar binnen lopen en een leuk kleurtje grind bestellen. Wit, of roze, of groenig, of blauwig, of donkergrijs. Wat je maar wilt. Dan krijg je een papiertje mee, en dan ga je met je aanhanger het fabrieksterrein op. Daar ligt alles onder een dikke laag wit poeder. Steenpoeder, en toch fluweelzacht. Mineralenpoeder. Schijnen ze ook in aspirine te stoppen.
Maar dat terzijde. Je gaat op zoek naar iemand die op zo’n soort trekkerding zit met een laad-/stortbak ervoor. En die gooit dan bijvoorbeeld zevenhonderd kilo Vert Pyrénées of Gris Flanelle in je bak - die namen doen ook al zo fluwelige aan. En als je dan vaak genoeg heen en weer gereden bent, dan ga je nog een keer langs bij het kantoor, en dan reken je af. Veertig euro per ton (of twintig, als je het bij donkergrijs houdt).
Erg eco is het allemaal niet, natuurlijk – als je ziet hoe er hele ‘happen’ uit prachtige bergen worden genomen om aan de vraag naar grind en marmer te voldoen. Ben benieuwd of er veel chemicaliën aan te pas komen, in zo’n fabriek…
Lees ook:Le Barousse uit La Barousse
Lees ook:Vijf rare musea in Parijs
Lees ook:Chansons de Noel!
Lees ook:Belasting op de favoriete bezigheid van de Fransen; picknicken
Lees ook:SNIA