Vandaag behandelen we het tweede deel over de geschiedenis van Frankrijk: het ontstaan van de hoofdstad Parijs.
Opgravingen onder andere in het Quartier Latin hebben er voor gezorgd dat men een beeld heeft gekregen van de geschiedenis van Parijs. Vóór het ontstaan van Frankrijk en zelfs het Franse volk bestond Parijs eigenlijk al. Op een eiland midden in de Seine vestigde zich een Keltische stam die bekend stond als de Parisii. Ze gedroegen zich in eerste instantie als onstuimige rebellen, maar als snel bouwden ze een eigen nederzetting op met wat boomstronken en aarden wallen. Eenvoudige hutten dus, maar we zitten dan ook nog een eeuw voor Christus. Ze noemden de nederzetting Lutèce, wat waarschijnlijk 'tussen de wateren' betekende. In de loop der jaren werd de nederzetting steeds groter, steviger en veiliger door de bouw van dijken en het verbinden van grindbanken. Tegenwoordig is dit eiland bekend onder de naam Ile de la Cité, het symbolische middelpunt van Parijs.
Parijzenaars waren slim op het gebied van zaken doen. In het begin waren de Parisii voornamelijk vissers en schippers, maar al snel ontdekten zij de handel. Lutèce lag op een goede strategische plaats. Het lag namelijk aan een natuurlijk doorwaadbare plaats langs één van de belangrijkste handelswegen uit de oudheid. Noordelijk van het eiland lagen de Britse eilanden en in het zuiden lag Rome. Daar tussenin bevonden zich de Parisii. Door de bouw van twee bruggen, die eiland met de tegenoverliggende oevers verbonden, konden de Parijzenaars tol heffen. Wie de Seine wilde oversteken over land, moest namelijk wel daarlangs. Verder hadden ze goede grond om te verbouwen en ze hadden zuiver viswater. Het ging dus al snel welvarend met Lutèce.
Maar toen sloeg het noodlot toe. Overal waar het ook maar een beetje voortvarend liep kwamen de Romeinen op bezoek. Julius Ceasar was erop uitgetrokken om een eind te maken aan de rebellerend Gallische stammen. Caesar sloeg uiteindelijk zijn tenten op in Lutèce. Hij was zo onder de indruk van de strategische ligging van het eilandje, dat hij het wilde gebruiken als ontmoetingsplaats van de Gallische leiders. Lutèce was in beslag genomen door de Romeinen en dat vonden de Parijzenaren niet leuk. Toen de Romeinse keizer na een jaar weer was vertrokken, sloten de Parisii een zich aan bij een algemene opstand, wat een heftige strijd opleverde. De Romeinen waren echter niet te verslaan en dus ook niet door de Parijzenaars. De Romeinen zegevierden, maar de Parisii lieten het er niet bij zitten en brandden vervolgens de nederzetting compleet af.
Bevelhebber van de Romeinen in Lutèce was Titus Labienus eiste onvoorwaardelijke gehoorzaamheid en hoewel de Parisii daar eigenlijk geen zit in hadden, pasten ze zich uiteindelijk toch aan. Maar de verhouding tussen de Romeinse heersers en het volk is altijd gespannen gebleven. De strakke discipline en zware belastingen die hen werden opgelegd werden door het volk niet gemakkelijk geaccepteerd.
Uitzondering was de alleenheerser Flavius Claudius Julianus Caesar. Hij was jong (pas midden 20), maar werd bevoordeeld omdat hij een neef was van Constantijn de Grote, die in 358 n.C. zijn administratief hoofdkwartier in de stad vestigde. Julianus Ceasar verlaagde de belastingen met tweederde en wist zo de harten van de bevolking te veroveren. Lutèce had zich inmiddels uitgebreid tot aan de heuvel, die tegenwoordig als Montagne Ste-Geneviève bekend staat. Hier werden luxueuze dingen gebouwd, zoals een theater en een arena, waar gladiatorengevechten werden gehouden. Onder Julianus werd Lutèce de zetel van het Romeinse rijk in het westen.
Door de arrogantie van de Romeinen werden ze uiteindelijk toch verdreven uit Lutèce. Omdat de Romeinen zo zeker van zichzelf waren, vonden ze het namelijk niet nodig om verdedigingsmuren om het eiland heen te bouwen. Het was daarom gemakkelijk voor barbaarse invallers uit het noorden om de Romeinen uit Lutèce te verdrijven. De Parijzenaars stond er weer alleen voor. Nu versterkten ze het eiland wel met bouwstenen, afkomstig uit de verlaten nederzetting van de Romeinen aan de heuvel. De onafhankelijkheid was voorlopig herwonnen en de stad kreeg de naam van de oorspronkelijke bewoners. Vanaf dat moment werd het Parijs.
Lees hier deel 1 van de Franse geschiedenis: het onstaan van Frankrijk.
Bron: Frankrijk Vakanties
Lees ook:La Corse
Lees ook:Vous êtes d’où?
Lees ook:Wijn, een eeuwenoude historie
Lees ook:De Mont Saint Michel – deel 1: het ontstaan
Lees ook:Parijs werd 70 jaar geleden bevrijd – Fotoreportage