Vanaf vandaag plaatsen we wekelijks een blog over de geschiedenis van Frankrijk. Hieronder lees je het eerste deel. En waar kun je beter beginnen dan bij het begin? Juist, het ontstaan van Frankrijk:
Het geboortejaar van Frankrijk is lastig vast te stellen. Men kan dit beschouwen als 496, toen Clovis werd gedoopt tot koning der Franken. Of als 987, toen Hugues Capet werd gezalfd. Hij was de grondlegger van de dynastie die negen eeuwen over het land heerste. Of als 1789, het jaar van de Franse Revolutie, wanneer Frankrijk zich manifesteert als een natie binnen een reeds gevormde staat.
Historici en burgers zijn verdeeld over de oorsprong van Frankrijk. De genoemde mogelijkheden tonen aan dat het uiteindelijke Frankrijk een langzame ontwikkeling heeft doormaakt, en dat bij de vorming van die identiteit een groot aantal aspecten een rol heeft gespeeld.
Het Frankrijk van de antieke Oudheid en de Middeleeuwen lijkt nauwelijks op het land dat we nu kennen. Aan het eind van de 15e eeuw heeft het Capetingische gebied meer weg van een bij elkaar geraapte archipel dan van het hedendaagse Frankrijk. Niettemin zijn deze lange perioden essentieel geweest voor het ontstaan van de structuur van de bevolking en de organisatie van het grondgebied, want de ligging van de meeste steden en verbindingsroutes stamt uit deze tijd. Deze stedelijke kernen en verkeersaders vormen de basis voor een beginnend besef van territoriale verbondenheid. Zo krijgt het Franse gebied gestalte, via oorlogen, annexaties, overdrachten, erfenissen en huwelijken.
In dit langdurige proces zijn enkele fases van doorslaggevend belang geweest. Ten eerste de Romeinse overheersing, die Gallië voorziet van steden en wegen en die met de verspreiding van het Latijn het begin van een taalkundige eenheid tot stand brengt. Vervolgens de Middeleeuwse expansie, die zorgt voor een wedergeboorte van steden, een vermenigvuldiging van het aantal dorpen en de ontwikkeling van de handel tussen de elfde en dertiende eeuw. In deze lange ontstaansgeschiedenis dienen ook de vermengingen van de volken te worden vermeld. De prehistorische bevolkingskernen hebben zich vermengd met Kelten, Mediterraanse volkeren, Grieken en Romeinen, oorlogszuchtige nomaden uit de steppen zoals de Hunnen, noordelijke en Germaanse volkeren, Vandalen, Suaven, Bourgondiërs, Alamannen, Wisigothen, Franken en later de Arabieren en de Vikingen. Deze volkeren zijn bijna volledig opgegaan in de smeltkroes van het Frankrijk in wording, maar hebben in sommige regio’s deels de oorsprong van de bevolking bepaald.
In deze periode ontstaan onder het gezag van de Capetingers de instellingen en het bestuur die zorgdragen voor het beheer en de organisatie van het grondgebied, dat geleidelijk opgebouwd wordt. De keuze van Parijs als hoofdstad is in dit opzicht beslissend: als middelpunt van het grondgebied en de staat vormt speelt deze stad een cruciale rol in de eenwording van Frankrijk.
Bron: ambafrance
Binnenkort: Het ontstaan van Parijs
Lees ook:Uitgelicht: het Franse volk
Lees ook:Uitgelicht: het nationale symbool van Frankrijk: Marianne
Lees ook:De geschiedenis van Frankrijk deel 3: De Middeleeuwen
Lees ook:Typisch Frans? (deel 2)
Lees ook:Docuserie over het Parijs van toen en nu